Murat Muratoğlu - Ozanlarımız

	ana sayfa türkü sözleri türkü notaları türkü hikayeleri gönül verenler bağlama-nota ozanlarımız halk müziği konser-tv kitaplık yazılar sözlük arşiv linklerimiz görüşleriniz site içinde ara Güncellemelerden haberdar olmak için e-mail listemize üye olunuz. İsim: E-mail:

Murat Muratoğlu

İnsanlarda asaleti kemali Kaftanında değil özde aradım Engin gönül ile nurdan cemali Ey erenler bilin sizde aradım Güzeli ararım yoktur durağım Nice yıldır menzilime ırağım İnsanlık yolunda ben bir çırağım Murat’ı ateşte közde aradım
1957 yılında Murgul'da doğdu. Aşıklık geleneği ve şiirin belirgin olduğu bir ailede büyüdü. İlk ve ortaöğrenimi Artvin'de, yükseköğrenimini İstanbul'da tamamladı. Yörenin önemli şairlerinden Hodlu Noksani'nin (1922-1964) oğlu olmasına karşın küçük yaşlarda babasının ölmesi yüzünden halk şiirine ilişkin geleneği öğrenmesinde yörenin öteki aşıklarının etkisi oldu. Yüzlerce sayfayı bulan babasının notlarını ve defterlerini ilk gençliğinde incelemeye başladı. Bu dönemden sonra şiirle daha yakından ilgilenen Muratoğlu, aynı zamanda bağlama çalmayı öğrendi. Şiirlerinde daha çok sevgi ağırlıklı konuları işleyen Murat Muratoğlu, bazen mahlas olarak da adını kullanmaktadır. Murat Muratoğlu'nun buradaki tüm şiirleri ilk kez yayımlanıyor.
Vurdu Beni İhaneti yaban elden beklerken Canımda bildiğim kul vurdu beni Nice poyrazları bir bir haklarken Gelip ince esen yel vurdu beni Naçar kaldım şimdi sensiz neylerim Her sözü gönlüme bir gam eylerim Dertli çalar hem de dertli söylerim Sazımdaki kırık tel vurdu beni Ölüm olsa ben yolumdan dönmezdim Binip aşk atına sürüp inmezdim Kor ateşe düşsem yine yanmazdım Sönmeye yüz tutmuş kül vurdu beni Ederinden fazla değeri verdim Açtım bu gönlümü önüne serdim Zararı yok olsun ben affederdim Bir haddini bilmez dil vurdu beni Murat’sız kalmışım hep çile çeken Aşkın bahçesini biçmeden eken Etrafımı sarmış iken bin diken Bir vefasız gonca gül vurdu beni Döndürseydim Döndürseydim geçip giden çağları Yaşanmamış gibi yeniden başa Verirdim gönlümde bütün bağları Ela göz üstünde o kalem kaşa Ta derinden bu sevdayı yaşarım Mecnun gibi gezer çöller aşarım Gelir geçer deme sakın şaşarım Aldanıp gözümde bir damla yaşa Geldin de gülmedim gittin gülmedim Yaşayamam sandım hayret ölmedim Baharım güzüm yok yazı bilmedim Bütün mevsimleri çevirdin kışa Kendime küskünüm herkese dargın Bitsin artık n’olur gönlünde sürgün Razıyım girseydin senede birgün Kurduğum hayale gördüğüm düşe Aradım İnsanlarda asaleti kemali Kaftanında değil özde aradım Engin gönül ile nurdan cemali Ey erenler bilin sizde aradım Paylaştım soframda ekmeği balı İstemem olmasın kilimle halı Dostun bahçesinde yeşili alı Beyazda karada bozda aradım Ölsem de namerde edemem minnet Gönlü alçak olmak en büyük sünnet Sormadım softaya nerede cennet Hakka doğru giden izde aradım Kamil olmayana derdim açmadım Ekmediğim yerde kesip biçmedim Cimrinin elinden ilaç içmedim Dermanı yaramda tuzda aradım Güzeli ararım yoktur durağım Nice yıldır menzilime ırağım İnsanlık yolunda ben bir çırağım Murat’ı ateşte közde aradım Bulamadım Saymadın can diye ağlattın beni Gönlümü bilecek kul bulamadım Aşkın ateşiyle dağlattın beni Yanmış yüreğime sel bulamadım Gem vurdum duyguma ben çoğu zaman Hasretin yürekte vermiyor aman Geçse de aradan bu kadar zaman İçinden çıkacak hal bulamadım Kördüğüm olmuşum zülfün telinde Savrulup dururum aşkın yelinde Sensiz bu şehirde gurbet elinde Sılama gidecek yol bulamadım Gelirim Hiç bilgim olmadı gizli saklından Bu sırrı gönlümde yaşar giderim Geçirseydin beni bir an aklından Bağlasalar durmam koşar gelirim Dilerim ki biter bu sonsuz sürgün Kurbanın olurdum inan ki hergün Sen beni gönlüne düşürdüğün gün Ne engeller varsa aşar gelirim Adını anarım kendi kendime Bağlı kaldım sonuna dek andıma Aklıma düşünce sığmam bendime Tüm setleri yıkar coşar gelirim Sensiz bu dünyada alamam Murat Sana gelen yollar olsaydı Sırat İstemem altımda olmasın kırat Dumanlı dağları aşar gelirim Gibi Senden uzakta bir anım Geçmez sanki aylar gibi Bir yanım mahzun bir yanım Coşar deli taylar gibi Acılar gönlümde kışlar Kabus olur tamam düşler Süzülür gözümden yaşlar Sessiz akan çaylar gibi On altıya benzer yaşın Eğilmesin yere başın Çatma n’olur böyle kaşın Göz üstünde yaylar gibi Git Havalanma öyle gel sen engine Yaşama umudu düş olana git Kıymet verme yeni gören zengine Biraz da yüreği hoş olana git Hak etmeyenlere hiç değer verme Kendini bilip de kimseyi yerme İnat edip bana ayağın germe Dosta giden yolda kuş olana git Ödün verme yalan ile dolana Çalıp çırpıp gözleri aç olana Ben onları benzetirim yılana Hayatında dürüst iş olana git Boş ver gitsin namussuzun yatına Özenme hiç uçağına atına Birgün çıkacağız hakkın katına Doğruluk yolunda baş olana git Sen Değil misin Gönlüm aşkın denizinde Yüzdüren sen değil misin Terkedip ayak izinde Gezdiren sen değil misin Verdin bitmez kahırları Dolaştırdın şehirleri Bana dertli şiirleri Yazdıran sen değil misin Hasretin gitmez yanımdan Çok şeyler aldın şanımdan Beni bu tatlı canımdan Bezdiren sen değil misin Sevdan içimde hep yeni Yaktın kavurdun bedeni Kırk yaşamdan sonra beni Azdıran sen değil misin Yeter Bir güzel gördüm de tarif edemem Seni anlatmaya diller mi yeter Bırakıp da bir yerlere gidemem Alıp götürmeye yollar mı yeter Güller açar yüzlerinde gülünce Bin naz eder sevdiğimi bilince Övmüş de yaratmış inceden ince Belini sarmaya kollar mı yeter Ela göz üstünde bir yaydır kaşın Dökme cemalini görünsün dişin Var mı yeryüzünde bir daha eşin Sana benzemeye kullar mı yeter Gönlün havalarda sen Kafdağında Güzellik var hamurunda yağında Bu kısa ömrümün hazan çağında Yolun beklemeye yıllar mı yeter Cihanı Değer Kirpiğinden bir ok saplı gönlüme Saklarım yarası cihanı değer Zulüfunden bir tel alsam elime Koklarım karası cihanı değer Yaşayamam bunca dert tasa ile Ömrümü veririm ben bilebile Yar sinende ikiz kar beyaz güle Ölürüm orası cihanı değer Murat nasıl çeksin bunca zulumü Birgün deremeden gonca gülümü Seni yollarında acı ölümü Beklerim sırası cihanı değer Giderim Mevlam koymazsın sen kulunu dara Aşarım da bu dünyadan giderim Gün gelir ki senin aşkınla kora Düşerim de bu dünyadan giderim Bu sevda sinemde çok derin yara Alnıma sürdürmen bir zerre kara Ekmeğin peşinden üç kuruş kara Koşarım da bu dünyadan giderim Tövbe ettim tutamadım kaç kere Beklerim mevladan Murat’ım vere Birgün çağırdığı o malum yere Pişerim de bu dünyadan giderim Yok Benim Hep değerler akçe ile eş olmuş Böyle bir dünyada yerim yok benim Vurgun talan bir esaslı iş olmuş Haksız kazanılmış birim yok benim Zaman olur bu hallere şaşarım Erdem ile engelleri aşarım Temiz doğdum hep onurlu yaşarım Arınmayan pasım kirim yok benim Sevgiyle savrulur aşka koşarım Ateşte kavrulur korda pişerim Doğrunun peşine her dem düşerim Yerlere eğecek serim yok benim Herşeyin fazlası neyime yarar Çalıştım kazandım karınca karar Kimi kar ettimse kimi de zarar Hep düşeş gelecek zarım yok benim Bak kim var ardında şöyle bir dön de Seni yaşıyorum gecede günde Sevda yollarında giderken önde Kimseyi baş bilmem pirim yok benim Benim Şu evrende bir kişilik yerim var Zerre bile değil çokluğum benim Beni bulur daim tipi boran kar Yine de örtülmez paklığım benim Acıdan ağrıdan şerbet içerim Erdem ile hep kendimden geçerim Birgün gelir bu dünyadan göçerim Belki farkedilir yokluğum benim Zaman oldu insanlara küstüm de Bilemedim yaş tahtaya bastım da Çamur da atsalar durmaz üstümde Bulaşmaz görünür aklığım benim		Gönül Güzeli çirkini özünde ara Hiç kimseye sitem etme sen gönül Ol cenneti onun izinde ara Başkaca bir yola gitme sen gönül Bil ki her yürekte bir aslan yatar An gelir dünyayı bir pula satar Yaralıdır bağrı senden de beter Kimseyi yabana atma sen gönül İhaneti unutmazsın bilirim Birgün çağırırsan hemen gelirim Nerde gerekirse orda ölürüm O kadar fazla kin gütme sen gönül Akçe olmuş şimdi bütün değerler Onun için başlarını eğerler Ayaklar altına düşmüş değerler Dostunu zümrüde satma sen gönül Getirdin Senden önce günü bahar yaşarken Soldurdun bağımı güze getirdin Nice güzel hep peşimden koşarken Eğdirdin başımı dize getirdin Değişmem kokunu bin gonca güle Diyemem sırrımı kendime bile Sakındım ki sevdam düşmesin dile Duyurdun ellere söze getirdin Sen gideli birgün çilem bitmedi Atam dedim sevdan baştan gitmedi Gönlüm ateşlere yandı yetmedi İnsafsız aleve köze getirdin Adını yarama merhem eylerim Sensiz bu hayattı neme neylerim Her daim adını çalar söylerim Derdimi türküye saza getirdin Kimdedir Vurdu felek doğrultamam belimi Kimseye sözüm yok hata kimdedir Sazım bozuk nasıl desem halimi Söyle usul kimde nota kimdedir Bu dünya fanidir kimseye kalmaz Erdemlik bilgelik sonradan olmaz Olsa da gönülden gönlüne dolmaz Acep ölçüsü ne çıta kimdedir Gel herkesten fazla bilirim sanma Alemde laf çoktur hepsine kanma Ben de satır mısra okudum amma Söyle gönül söyle kıta kimdedir Yine Olmadı Kederleri neşe edip canıma Gülmek istedim de yine olmadı Dertlerimi bir dost alıp yanıma Bölmek istedim de yine olmadı Yüreğime gömdüm gamı sızıyı Mezar bildim her derince kazıyı Bahtımdaki kader denen yazıyı Silmek istedim de yine olmadı Gezdim bir zamanlar karlı Genya’da Bulamadım düzlük bir yer Konya’da Murat’sız yaşamdan bıktım dünyada Ölmek istedim de yine olmadı Gelsin Yüzü çevirmesin mevla kulundan Sıratta kuş olup uçanlar gelsin Ayrılığın yoksulluğun yolundan Hiç değilse bir kez geçenler gelsin Giremez cennete hep ben diyenler Yoksulun garibin hakkın yiyenler Aşkın ateşinden gömlek giyenler Gönlünü sevgiye açanlar gelsin Murat’sız dünyada yalnız gezerim Yerinde konuşur doğru yazarım Acıdan ağıdan bade süzerim Ben tasa doldurdum içenler gelsin Neyime Boğulmuşum sevda denizlerinde Çırpınmak neyime yüzmek neyime Kaybolup gitmişim ben izlerinde Yürümek neyime gezmek neyime Yüreğimde nasır oldu hasretin Nedendir bilemem böyle nefretin Dillerdedir güzelliğin şöhretin Anlatmak neyime yazmak neyime Issız gecelerde gelip yoklarım Gönül sarayımda köşkte saklarım Lale diye sümbül diye koklarım İncitmek neyime üzmek neyime Öğrendi Söylettiren bir vefasız yar idi Bağlama çalmayı yekten öğrendi Evvel ezel hep gönlünde var idi Güzeli sevmeyi çoktan öğrendi Yüreğinde aşkın ateşi dolu Ömrünce aradı o doğru yolu Sokmadı Allahla araya kulu Hakka giden yolu haktan öğrendi Tutamadı çarelerin dalını Hemen koptu uzatınca elini Yoksul ile perişanın halini Baş dara düşünce yoktan öğrendi Yeri geldiğinde sever mertliği Zamanında karşı koyup sertliği İnsan gibi yaşamayı fertliği Gönlü zengin gözü toktan öğrendi Gidem Bulamam gönlüme bir eş Nere gidem nere gidem Beni yakmaz başka ateş Kora gidem kora gidem Bağım bahçem şimdi kurak Daldan yere düştü yaprak Alma beni kara toprak Yara gidem yara gidem Sattım tütünü sergeni Neyleyim atlas yorganı Takın boynuma urganı Dara gidem dara gidem Gördüm Şu dünyada ben bir ömür geçirdim Talan düzenine uyanlar gördüm Onurunu en son sırada bile Tutmayıp yerlere koyanlar gördüm Dalında yediler bağda kirazı Demezler ki geri kalsın birazı Hep onların dönüm dönüm arazi Doğduğu ülkeyi soyanlar gördüm Hortumlayıp çalar tutar yükünü Bulamadım temizini akını Ayırmadan içlerinden tekini Hepsi ile gurur duyanlar gördüm Bilseydim bu çifte standart niye Henüz girdikleri gün on yediye Üç kilo baklava çaldılar diye Gençleri zindana koyanlar gördüm Neden bu doymazlık bilinmez neden Erdemdir insanı bil insan eden Arsızlık gömleğin bir büyük beden Dikip de üstüne giyenler gördüm Çok derinde nasıl kapansın yara Murat bu gidişi hayra mı yora Çıkarları için beyaza kara Bazen de kapkara diyenler gördüm Duruyor Ela mı yeşil mi neydi gözlerin Baktığın yerlerde izi duruyor Sanma ki küllendi kapanda yara Yaktığın ateşin közü duruyor Adına türküler yaktım okudum Mızrap ile telden tele dokudum Yar senin gönlünde hiç mi yok idim Kalbimde bitmeyen sızı duruyor Yaşamın anlamı hiç olmadan gel Sevmekle sevilmek suç olmadan gel Herşey için birgün geç olmadan gel Gitti ömrün çoğu azı duruyor Geçti bu yıllarım yokuşla düzle Belki de bir bendim dünyada fazla Giderim huzura bilmem ne yüzle De ki Murat öldü sazı duruyor Oğlum Adam sanma her elbise giyeni İnsanda sermaye özüdür oğlum Ozan bilme iki türkü diyeni Onun diploması sazıdır oğlum Tanrı hem yaratır hem de can verir Canlılarda kulak duyar göz görür Hareket edince ayaklar yürür Bütün yükü çeken dizidir oğlum Havalanma tadına var enginin Önemi yok insanların renginin Dünya kadar varı olan zenginin Öz malı beş metre bezidir oğlum Onur’la yürürken bakma ardına Oku çalış faydalı ol yurduna Uzat ellerini dostun derdine Unutma babanın sözüdür oğlum Sen gönül bağımda tomurcuk narsın Şimdi gençsin her şey baki sanırsın Birgün gelir rahmet ile anarsın Ömrümün son demi güzüdür oğlum Seni Bil ki ne vazgeçer ne bıkardım Görseydim bu yolun başında seni Alıp kollarıma dağa çıkardım Bursa’nın karında kışında seni Dökülsün alnına kakülün tel tel Değmesin saçına dağıtmasın yel Ne dokunsun sana bir yabancı el Ne de görsün kimse düşünde seni Sanma ki alışır sanma doyardım Seninle birgünü çağa sayardım Sensiz geçen ömrü nere koyardım Tutsaydım kalbimin dışında seni Düştü gönlüm bir amansız kedere Bu sitemler sana değil kadere Ağlamam düşersin diye sen yere Saklarım gözümün yaşında seni Ölüm belki uzak belki de yakın Duyarsan haberim üzülme sakın Uzat ellerini şöyle bir dokun Hissederim mezar taşında seni

anasayfa l notalar l sözler l bağlama l hikayeler l gönül verenler
halk müziği l ozanlar l yazılar l kitaplık l konser-tv l linklerimiz l görüşleriniz

Herhangi bir konuda yazışmak için: turkuler@turkuler.com