Alıştık

Yeryüzü çığlık atar gök ise ağlamakta
Ne hikmettir bilinmez vurulmaya alıştık
Ülkem yasa bürünür, karalar bağlamakta
Sustukça al bayrağa sarılmaya alıştık

Uyan milletim uyan kader midir uyumak
Gencecik tüm fidanlar koparılıp soluyor
Bu kadar basit mi ki şehitlere göz yummak
Mayınla parçalanıp evlatların ölüyor

Budadılar bizleri özümüzü aldılar
Dağlıca yıkılasın kuşlar gökte dönüyor
Zengin bedel yatırdı fakirleri saldılar
Devriye nöbetinde ne yıldızlar sönüyor

Milliliği unuttuk Türklüğe söve söve
Kaybettiğin ne varsa vermezler ki geriye
Yalakalar bitirmez söveni öve öve
Uyu milletim uyu devam aynı seriye

Anaların ağıdı yürekleri dağlıyor
Kundaktaki çocuklar izliyor kucaklarda
Masum yüzlü gelinler içli içli ağlıyor
Sönmeyen volkan gibi kor ateş ocaklarda

Kardeş kardeş deriz de kardeşliği gördünüz
Bir tabuttan birine koşmak sizi üzmez mi ?
Saltanatın uğruna her tavizi verdiniz
Hainler kol geziyor paşa bunu sezmez mi?

İHLASÎ ağlamaktan yoruldu iki gözüm
Anlatamam içimi Yedi Eylül üşüyor
Bağırsam da duyulmaz duyulmaz benim sözüm
Kuzularım vurulup topraklara düşüyor


Not: Bu şiir Bekir Akbulut (Ozan İhlasi) tarafından aktarılmıştır.

Bu Şiiri Arkadaşınıza Tavsiye Edebilirsiniz                                                 Yazdır

Şiir Hakkında Görüş/Hata/Düzeltme Bildirmek İstiyorum

[<<-Geri ]