CEFAÎ-GÜLŞADÎ KARŞILAŞMASI

CEFAΠ                                           GÜLŞADÎ

Mehdanında engel olursam üstat          Yavrum emeğimi boşa çıkarma
Tepemden dağımdan sen sorumlusun    Azımdan çoğumdan sen sorumlusun
Bülbül gibi zarda kalırsam üstat            Beni kendin tanı ellere sorma
Gülümden bağımdan sen sorumlusun     Varımdan yoğumdan sen sorumlusun

Elimden geldikçe eyledim vefa             Âşık oldum Hak yoluna koşarım
Ufak kusurları görme hurafe                Sabır ile engelleri aşarım
Gülersem sefadır ağlarsam cefa           Siz beni andıkça ben de yaşarım
Devrandan çağımdan sen sorumlusun    Ölümden sağımdan sen sorumlusun

Viraneydin gül getirdin bağ ettin          GÜLŞADÎ'yim çırağımı yetirdim
Bir efsane yaşanacak çağ ettin            Hozan tarlalarda darı bitirdim
Küçük CEFAÎ'yi koca dağ ettin             Ektim biçtim ben harmana getirdim
Karımdan çığımdan sen sorumlusun       Samandan tığımdan sen sorumlusun



CEFAÎ-BÜLENT KARŞILAŞMASI

CEFAΠ                                        BÜLENT

Hakk'ın hikmetine bir bak Bülend'im   Mevlâ'm kullarına bak neler vermiş
Bedenin aşikâr canı gizlemiş            Varlığın aşikâr dini gizlemiş
Üzerini deri ile kaplamış                  Kudretinde cümle ruhu yaratmış
Damarın içinde kanı gizlemiş            İnsanı aşikâr cini gizlemiş

Gafil kullar ibret ile bakmıyor           Murat aldım Yaradan'ı seveli
Birisi yakıyor biri yakmıyor              Bu bendeki sırrı bilemez veli
Birisi çıkınca biri çıkmıyor               Ay batmazdan gün doğmazdan evveli
Gündüz ayı gece günü gizlemiş       Gecenin sonunda tanı gizlemiş

CEFAÎ der bin bir şeye sır atmış      ÂŞIK BÜLENT der ki âşıklık Hak'tan
Çetin sınav yeri büyük Sırat'mış      Hak bizi korusun her tür günahtan
"KÜN" diyerek kâinatı yaratmış        Hepimizi halk eyledi topraktan
"Feyekün"da ahır sonu gizlemiş       Yine ora seni beni gizlemiş



BÜLENT                                         CEFAÎ

Âşık Cefaî'yle girdik bir cenge            Manadan mantıktan hitap eyledim
Bilmem kaç okkalı daralı âşık             Seninle meydana gireli Bülent
Manalı sözlerde kurunca denge          Âşığım demeden hicap eyledim
Baktım atışmanın kralı âşık                Sendeki hüneri göreli Bülent

Allah'ın kaderi can ile yoldaş              Bağbanın amacı bir gonca güldü
Aşk ile gönüle koyduk bir ataş           Gonca gülün yari dertli bülbüldü
Genç yaşta dolmuşam dert ile kardaş  Ne belim doğruldu ne yüzüm güldü
Var mı benim gibi yaralı âşık               Felek sillesini vuralı Bülent

ÂŞIK BÜLENT der ki hazı görmedim      CEFAÎ der aşkı bilen görmedim
Sevdiğim güzelde nazı görmedim         Âşık olup aşka gelen görmedim
Yirmi beş yıldır bahar yazı görmedim     Bu aşkı yaşayıp gülen görmedim
Hayatım tipili boralı âşık                     Böyleymiş hayatın kuralı Bülent*