1964 yılında Kars'ın Kağızman ilçesinde doğdu. Asıl adı Sait Küçük'tür. İlk ve ortaöğrenimini Kağızman'da yüksek öğrenimini ise Kars'ta tamamladı.
Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Sosyal Bilimler Bölümünü bitirdi.
Kuzeydoğu Anadolu aşıklık geleneği ve şiiriyle büyüdü. Şiir yazmaya ve bağlama çalmaya ortaokul yıllarında başladı.
İlk serbest şiiri 1984 yılında Milliyet Sanat dergisinde yayımlanarak "Genç Şairler Antololisi"'nde yer aldı. Sadık Miskini mahlasıyla Folklor, Edebiyat, Nefes, Cem, Türk Edebiyatı, Aşık Veysel dergilerinde halk şiirleri yayınlandı.
Ayrıca çeşitli sanatçılar tarafından bestelenip söylenen şiirleri/türküleri özellikle 1990'lı yılların ikinci yarısından sonra Arif Sağ, Songül Karlı, Seher Dilovan, İsmail Özden gibi sanatçılar tarafından okunarak geniş çevrelerde duyuldu.
Şiirle olan ilgisinin yanında yöre türkülerinin derlenmesi, yöre aşıklarının eserlerinin başka kaynaklara aktarılması gibi çalışmalarda da bulunmaktadır.Kağızman folklor derneğinin kurucularından ve başkanlarından olan Sait Küçük
"folklor derneğinin sesi" isimli bir gazete çıkardı.
Daha çok heceyle yazdığı şiirlerle bilinen Miskini, bunun yanında divan şiiri, serbest şiir gibi öteki türleriyle de ilgilenmekte ve yazmaktadır.
Ayrıca her şeyi ile Kağızman'ı anlatan "Kağızmana Ismarladım Nar Gele" isimli kitabı hazırlayan üç
kişiden birisidir Miskini. Evli ve iki çocuk babası olan miskini halen Kars'in Kağızman ilçesinde yaşamaktadır.
Eserlerinden bazıları:
|
Çevirdiler Beni
Sevenlere gönül verdim
Yola çevirdiler beni
Damla bile değil idim
Göle çevirdiler beni
Tohumu döl eylediler
Dikeni gül eylediler
Yari bülbül eylediler
Güle çevirdiler beni
Serimi sevdaya saldım
Gah boşandım gahi doldum
Muhabbet arısı oldum
Bala çevirdiler beni
Miskini'yi eğittiler
Dane dane öğüttüler
Dil bilmezdim öğrettiler
Dile çevirdiler beni
İnsanlığa Yürüyorum
Sevgi ile yola çıktım
İnsanlığa yürüyorum
Nefret kalesini yıktım
İnsanlığa yürüyorum
Bir güzellik var yolumda
Dostluk türküsü dilimde
Barış bayrağı elimde
İnsanlığa yürüyorum
Saygı yasa sevgi yasa
Ne bir elem ne bir tasa
Dikenlere basa basa
İnsanlığa yürüyorum
Yari aldım yakınıma
Eşlik etti akınıma
Aşk doldurdum çıkınıma
İnsanlığa yürüyorum
Sadık Miskini'dir adım
Muhabbete doyamadım
Hızlı tempo koşar adım
İnsanlığa yürüyorum
Dokunma
Eğer bülbül değil isen
Güle dokunma dokunma
Yaprağını yaralarsın
Dala dokunma dokunma
Mansur isen çekil dara
Can bağışla güzel yara
Kusuru kendinde ara
Ele dokunma dokunma
Kaşların yay çatıyorsa
Kirpiğin ok atıyorsa
Yüzün sirke satıyorsa
Bala dokunma dokunma
Dost cemine gelmiyorsan
Gelip öğüt almıyorsan
Saz çalmayı bilmiyorsan
Tele dokunma dokunma
Miskini'yim geçer çağlar
Hasretlik bağrımı dağlar
Dokunursan Kerem ağlar
Küle dokunma dokunma
Ara
Behey gönül bir öğüdüm var sana
Saygıyı sevgiyi insanda ara
Kem rakipler sargı sarmaz yarana
Var git dermanını cananda ara
Sevdanın esrarı gizlidir canda
Alınıp satılmaz hiçbir dükkanda
Keramet bulunmaz cahil insanda
Kerameti ehl-i irfanda ara
Asi olup el aleme bulaşma
Kavga edip hiç kimseye dalaşma
Arı gibi yayla yayla dolaşma
Muhabbet balını lisanda ara
Miskini kamilden nasihat alır
Atana kalmayan sana mı kalır
Derelerin taşı değersiz olur
İnciyi yakutu ummanda ara
Aşk İle
Gelin muhabbet edelim
Birliğe doğru gidelim
İkiliği terk edelim
Aşk ile dostlar aşk ile
Bir ikrâra bağlanalım
Bir aşk ile dağlanalım
Semah dönüp eğlenelim
Aşk ile dostlar aşk ile
Kenetlensin ellerimiz
Şekerlensin dillerimiz
Kaynaşsın gönüllerimiz
Aşk ile dostlar aşk ile
Miskini der bir olalım
İr olalım dir olalım
İnsanlığa yar olalım
Aşk ile dostlar aşk ile
Boş Gelir Gider
İlim öğrenmekte gözü olmayan
İrfan meclisine boş gelir gider
Ariflerin verdiğini almayan
Duygusuz sezgisiz taş gelir gider
Talip olmayanlar dosta eremez
Muhabbetin goncasını deremez
Yol ehli olmayan yolu süremez
Her işi hayaldir düş gelir gider
Aşkın meydanında çalınır sazlar
Dökülür nağmeler bal olur sözler
Güzeli çirkini seçmeyen gözler
Bakar olsa bile şaş gelir gider
Miskini gerçeğe aşık olmazsa
İnsan-ı kamilden dersin almazsa
Tanıyıpta kend’özünü bilmezse
Kara cahillere eş gelir gider
DERDİ BENDEN
Umutsuzdur garip başım
Kim umudu derdi benden
Ben yolcuyum dert yoldaşım
Sorma kardaş derdi benden
Düşmedi dilimden dilek
Yar yolunda oldum helek
Talancıydı zalim felek
Gül koymadı derdi benden
MİSKİNİ neşeden kaçtım
Gözyaşımı yere saçtım
Ben dertten bir dükkân açtım
Almadılar derdi benden
SULAR KATMA ELİN PİŞMİŞ AŞINA
Sular katma elin pişmiş aşına
Sen kendi çorbanı pişirmeye bak
Destek olma kötülerin işine
İnsanlığa gönül düşürmeye bak
Hünerin var ise yüksel semaya
Semayı keşfeyle el at fezaya
Aşkın her zerresi bedel deryaya
Yeter ki bendinden taşırmaya bak
MİSKİNİ sözünü alana satar
Gerçeği gözeten bala yağ katar
Nefretin çiçeği dikendir batar
Sevgi güllerini döşürmeye bak
YAR SAÇLARIN İKİ ÖRÜK EYLEMİŞ
Yar saçların iki örük eylemiş
Birin sola atmış birin sağ yana
Kâkülünü köze körük eylemiş
Ferman kılmış ölü yana sağ yana
Halkalanmış karakaşı yay gibi
Müjgan oklarından sinem zay gibi
Hub cemali güneş gibi ay gibi
Şavkından az kaldı bahça bağ yana
MİSKİNİ bağrımı hasretlik dağlar
Figanımdan alev ağlar o-d-ağlar
Tesir-i aşkından yarıldı dağlar
Korkarım ardından yanardağ yana
DOST
Var bir ilme hizmet eyle
İlim işin başıdır dost
Kuru davayı terkeyle
İyi niyet taşı dur dost
Cehdetmeyen yol süremez
Sürüp menzile eremez
Her göz gerçeği göremez
Çoğu insan şaşıdır dost
Doğruyu söyle kandırma
El âlemi dolandırma
Duru suyu bulandırma
Bu iş fitne işidir dost
Bencilliği elden bırak
Kötülükten gel ol ırak
Kinden arın sevmeye bak
Sevgi dirlik aşıdır dost
Bir olanı paralayan
Dostu dosttan aralayan
Seni beni yaralayan
Nifakçının taşıdır dost
Hakkı hakikati bilmek
Arayıp özünü bulmak
Erdemli bir insan olmak
MİSKİNİ’nin düşüdür dost
YÜCELENME İNSANOĞLU
Yücelenme insanoğlu
Bir gün alçağa dönersin
Gazel döker ömür bağı
Kuru yaprağa dönersin
Saç ağarır bel bükülür
Yüz kırışır diş dökülür
Damarlardan kan çekilir
İhtiyar çağa dönersin
Bakan olmaz yüzlerine
Sızı düşer dizlerine
Perde iner gözlerine
Dumanlı dağa dönersin
Felek yağmalar yapını
Varisler böler tapunu
Azrail çalar kapını
Kara toprağa dönersin
Gel öğüt al MİSKİNİ’den
Toprak olur çürür beden
Bir hasenet yap ölmeden
Ölsen de sağa dönersin
ERBAB-I CEHALET
Erbab-ı cehalet ordu misali
Varır bir hışm ile fünûn üstüne
Kalem ne durursun neşret bu hali
Balçık çekenler var günün üstüne
Devr-i zamanede bak n’oldu işler
Ayaktan dönmedir şimdiki başlar
Cahil fırsat buldu kâmili taşlar
Bilmem ne diyeyim bunun üstüne
Kurnazlar kazancı haramda gördü
Dümenler çevirdi vurgunlar vurdu
Servetler kazandı varlığa erdi
Siyaset yapanlar dinin üstüne
Yeni yetmelerin aklı çalındı
Karanlık ışığa üstün kılındı
Sırtı eğri deve doğru bilindi
Çıkacak kalmadı onun üstüne
MİSKİNİ’yim kime yazsam arzuhal
Özlediğim günler hep oldu hayal
Zindana çevrildi nurlu istikbal
Gelindi akıbet sonun üstüne
ÜÇ HECELİ
Can yakar
Canan bu
Pek nubar
Huban bu
Al yanak
Bal dudak
Gerdan ak
Nuran bu
Çeşmi çay
Yüzü ay
Kaşı yay
Keman bu
İşvekâr
Neşvekâr
Ne şeker
Bayan bu
Ahtıma
Bahtıma
Tahtıma
Sultan bu
MİSKİN dur
Dostluk kur
Yar budur
Yaran bu
|
|
Dağlar Oy Dağlar
Diledim ki nazlı yare gideyim
Her yandan çevirdi yolumu dağlar
Gurbet elde garip kaldım nideyim
Kırdı kanadımı kolumu dağlar
Ayrılan güler mi nazlı yarinden
Küle döndüm hasretinden narından
Kurtulmadım tipisinden karından
Perişan eyledi halimi dağlar
Şimdi sevdiğimin gözü yollarda
Kalıp eğlenemem ıssız bellerde
Sadık Miskini'ye yaban ellerde
Reva mı gördünüz ölümü dağlar
Divane Desinler Bana
Ko ben dosta kul olayım
Divane desinler bana
Kerem gibi kül olayım
Efsane desinler bana
Seherde bağa ineyim
Gülün dalına konayım
Çark edip semah döneyim
Pervane desinler bana
Miskini der be hey canım
Çekilir damardan kanım
Toprağa karışır tenim
Virane desinler bana
Kabristan
Bugün yolum düştü bir kabristana
Gördüm ki nicesi ölmüş yatıyor
Nicesinin otlar bitmiş üstünde
Niceleri toprak olmuş yatıyor
Ecel pençesini vurmuş yüzlere
Acımamış gelinlere kızlara
Sürmeler çekilen ela gözlere
Kara karıncalar dolmuş yatıyor
Yaylalarda koyun kuzu yayanlar
Malın mülkün hesap edip sayanlar
Ben falanım ben filanım diyenler
Uyanmaz uykuya dalmış yatıyor
Ölümün eline geçmiş canları
Toprağa karışmış nazik tenleri
Nice yiğitleri pehlivanları
Kara yer altına almış yatıyor
Ufacık mezarlar sanki yok olmuş
Toprağı erimiş taşı yıkılmış
Analar atalar bir bir çekilmiş
Sıra Miskini'ye gelmiş yatıyor
Dostun Dergahı
Dostun dergahına tövbeyle giren
Doğru iman eyler mümin sayılır
Körletip nefsini zincire vuran
Eline beline emin sayılır
Bulunmaz değeri gevher taşının
Tadına doyulmaz dostluk aşının
İyilik nişanı iyi kişinin
Kötülük nişanı kemin sayılır
Sadık Miskini der dostu zikreyle
Yediğine içtiğine şükreyle
Derin düşün hele bir yol fikreyle
Yaradan kim bu yer kimin sayılır
Bilim Gerçeğidir Bildiğim Benim
Bana derler niçin namaz kılmazsın
Aşkın namazıdır kıldığım benim
Kuru lafa dogma söze inanmam
Bilim gerçeğidir bildiğim benim
Bana gönül kâbe aşk ibadettir
Dostlar bal arısı bal muhabbettir
Boşandığım kibir ile nefrettir
İnsan sevgisidir dolduğum benim
Miskini’yi yakan aşk ataşıdır
Aşk ile görmeyen kördür şaşıdır
Benim yitirdiğim benlik taşıdır
Birlik gevheridir bulduğum benim
Hey Koca Dünya
Sual etsem bilen olmaz yaşını
Kocalar kocası hey koca dünya
Gezdim durdum toprağını taşını
Eyledin ömrümü zay koca dünya
Yan yana yatıyor beyle maraba
Çürümüş bedenler dönmüş turaba
Çok şehirler gördüm olmuş haraba
Kaç ocak söndürdün say koca dünya
Birin kondurdun da birin göçürdün
Ecel şerbetini tas tas içirdin
Güzel sevenlerin aklın kaçırdın
Nicesin del’ettin vay koca dünya
Yaptın her zulümü elden koymadın
Mazlumlar ah çekti ahın duymadın
Nice yiğitleri yedin doymadın
Yede Miskini’yi doy koca dünya
Beni Barış İçin Ölenden Sayın
İlmin hizmetine geldim erenler
Beni noksanını bilenden sayın
Başımın tacıdır dostlar yarenler
Onlarla ağlayıp gülenden sayın
Dinlerim kamilin verdiği emri
İkrarım ikrârdır sözlerim nemri
Gönül gözüm toktur değilim cimri
Sofrası meydanda olandan sayın
Benim dinim aşktır başka dinim yok
Kıblem dost yönüdür başka yönüm yok
Cihanda kimseye zerre kinim yok
Kalbinin pasını silenden sayın
Sadık Miskin’i der eylerem zarı
Baş koyduğum yoldan dönmezem geri
İnsanlığa kurban ettim bu seri
Beni barış için ölenden sayın
GEÇ OTUR KARŞIMA
Geç otur karşıma ey peri sûret
Eyleyim methini saz perdesinden
N’olur ak sinenden ver bana murat
Azat kıl mızrabı naz perdesinden
Mah cemalin gönlüm için beytullah
Yaparım hizmetin usanmam vallah
Bin rakibim olsa demem eyvallah
Silmişim korkuyu göz perdesinden
Sen gül-i gül-zârsın bense andelip
Gel girme kanıma bağrımı delip
Ben bir MİSKİNİ’yim güzele talip
Çalarım âşıklık öz perdesinden
YETER AYRILIK
Gurbet bana mekân oldu
Yeter ayrılık ayrılık
Gül dalında diken oldu
Batar ayrılık ayrılık
Kurumaz gözümün nemi
Çekerim kederi gamı
Azrail gibi yakamı
Tutar ayrılık ayrılık
Hasretlik dolaşır kanda
Tahammül kalmadı bende
Ölüm derler ölümden de
Beter ayrılık ayrılık
MİSKİNİ'yim bahtım kara
Kavuşamam nazlı yara
Bir diyardan bir diyara
Atar ayrılık ayrılık
SULTANIM
Kaşın mihrabımdır gözlerin kâbem
Ateş-i aşkından hal-ı harebem
Ayağın altında hak-i turabem
Lütfeyle yüzüme bas geç sultanım
Canımı adadım senin yoluna
Karıştım giderim aşkın seline
Mansur misaliyim zülfün teline
Celladım ol beni as geç sultanım
MİSKİNİ’yim ecel yakam tutunca
Yüklenir berhanem vadem yetince
Mezarım üstünde otlar bitince
Bir serinlik eyle es geç sultanım
İNSAN İSEN GEL BERİYE
Biz her canın cananıyız
Canan isen gel beriye
Biz muhabbet insanıyız
İnsan isen gel beriye
Hayvan isen dön geriye
Divanımız aşk divanı
İhsanımız can ihsanı
Meydanımız mert meydanı
Merdan isen gel beriye
Şeytan isen dön geriye
MİSKİNİ vahdet bağında
Yanar aşkın çerağında
Ulu dostlar otağında
Yaran isen gel beriye
Düşman isen dön geriye
TAŞA TUTTU EL BENİ
Bülbül oldum muhannetin bağına
Dikeniyle yaraladı gül beni
Bir zalim avcının düştüm ağına
O da etti kendisine kul beni
Çekirdek misali toprağa girdim
Kök saldım yeşerdim filizler sürdüm
Burç bağladım çiçek açtım bar verdim
Bar verdikçe taşa tuttu el beni
MİSKİNİ’yim cihan ile barıştım
Dostu sevdim düşmanınan yarıştım
Damla iken nehirlere karıştım
Bir meçhula sürükledi sel beni
PEK USANDIM ÖLÜM SENDEN
Âdem’i Havva’yı yedin
Pek usandım ölüm senden
Ne ihtiyar ne genç dedin
Pek usandım ölüm senden
Saydın geldin günü ayı
Aldın anayı babayı
Üzdün hısım akrabayı
Pek usandım ölüm senden
Rengini soldurdun gülün
Tadını zehrettin balın
Ne kız koydun ne de gelin
Pek usandım ölüm senden
Canlar götürdün üst üste
Acı verdin eşe dosta
Ne sağ koydun ne de hasta
Pek usandım ölüm senden
MİSKİNİ’ye ağız attın
Orta yaşta gelip çattın
İyalımı kan ağlattın
Pek usandım ölüm senden
SAHTEKÂR
Anlatayım sahtekârın işini
Helal kâra haram katar sahtekâr
Fırsat bulsa anasının ipini
Çıkarır pazara satar sahtekâr
Yalan söyler el âlemi kandırır
Kandırır da ateşlere yandırır
Hile ile değirmenin döndürür
Şeytan yatağında yatar sahtekâr
Zarar verir yarenine dostuna
Minareyi çalar almaz üstüne
Aç kurt gibi girer kuzu postuna
Tuttuğu koyunu yutar sahtekâr
Küllah takar bir de cübbe sarınır
Namaz kılar mümin gibi görünür
Namus şeref kispetine bürünür
Böylece mevkiye yeter sahtekâr
Övgüler yağdırtır şehire köye
Ün eyler hacıyım hocayım diye
Kurnazlıkta taş çıkartır tilkiye
Babasına kazık atar sahtekâr
MİSKİNİ eyledi fasıl-ı kelâm
Kelamı kâğıda devşirdi kalem
Meydanda yüzüne tükürür âlem
Utancından yere batar sahtekâr
YARA YİNE ESKİ YARA
Devran yine aynı devran dost yok yaren yok
Bir menfaat gözetmeden selam veren yok
Saplanır zulmün hançeri mazlum sineye
Yara yine eski yara merhem süren yok
Sargı saran yok
Riyakâra zeval olmaz doğru ezilir
Hak diyenin künyesine ölüm yazılır
Pir Sultan Abdal asılır Nesim’yüzülür
Puştlukla dönen dolabı bakıp gören yok
Hesap soran yok
Büyük insan küçüğü yer balık misali
Zenginler neşe içinde fakir tasalı
SADIK MİSKİNİ dünyaya kadem basalı
Görür hile çeker çile arka duran yok
Bir güldüren yok
|