1930 yılında Dimetoka'nın (Yunanistan) Babalar köyünde doğdu. Asıl adı Kemal Özcan'dır. Doğduğu yıl ailesiyle birlikte Uzunköprü'ye göçetti.
Şiir yazmaya yaklaşık 15 yaşlarında başladı. Herhangi bir ustası bulunmayan Derviş Kemal,
edebiyatın yanında resim yapmakta, keman, cümbüş ve bağlama çalmaktadır.
1950 yılında askere gidinceye dek çiftçilik yaptı. Askerlik dönüşü 2 yıl kadar noter katipliği yaptıktan sonra,
1955 yılında adliyede çalışmaya başladı. Bu görevi 1983 yılındaki emekliliğine kadar sürdü.
Önceleri sevda ağırlıklı şiirler yazan Derviş Kemal, daha sonra Bektaşi düşünce biçiminin de
etkisiyle tasavvufa yöneldi. Ancak şiirlerinde toplumsal sorunlardan insana ilişkin öteki tüm
konuları da ayrıntılı olarak işlemektedir.
Toplumsal sorunlardan insana ilişkin öteki tüm konuları ayrıntılı olarak işleyen Derviş Kemal’in şiirleri 1960’lı yılların ikinci yarısından itibaren özellikle Feyzullah Çınar tarafından bestelenip yorumlandı.
Derviş Kemal’in şiirlerinin bir bölümü »Şah Damarı«, (1996) ve »Şah Gülleri«, (2008) adıyla yayınlandı.
Derviş Kemal 25 Nisan 2015 günü aramızdan ayrıldı...
Bekir Karadeniz
|
Ey İnsanlık Sen Nerdesin
Senelerdir arıyorum
Ey insanlık sen nerdesin
Dinle sana soruyorum
Ey insanlık sen nerdesin
Evin varsa numaran kaç
Ara sıra telefon aç
Tüm hainler sana muhtaç
Ey insanlık sen nerdesin
Bizleri hiç takmıyorsun
Yüzümüze bakmıyorsun
Meydanlara çıkmıyorsun
Ey insanlık sen nerdesin
Pis havadan boğuldun mu
Halk içinden kovuldun mu
Gizlendin mi kayboldun mu
Ey insanlık sen nerdesin
Aydına hor bakıyorlar
Bazen kurşun sıkıyorlar
Diri diri yakıyorlar
Ey insanlık sen nerdesin
Halkın imdadına ersen
Zalim vicdanlara girsen
Barış olur sen gelirsen
Ey insanlık sen nerdesin
Derviş Kemal geldiniz mi
Halimizi gördünüz mü
Yoksa siz de öldünüz mü
Ey insanlık sen nerdesin
Yılmadık
Yalandan riyadan hep kaçtık ama
İnsanlıktan bir an uzak kalmadık
Her zaman gerçeğe yaklaştık ama
Tutar diye göle maya çalmadık
Acaba felek mi yaptı bir hile
Hep bizlere reva görüldü çile
Nefs atını tahrik ettik dem ile
Buna rağmen dizginleri salmadık
Biz insanlık kisvesine büründük
Özümüz ne ise öyle göründük
Yoksulluktan naçar kalıp süründük
Çıkar için kula köle olmadık
Derviş Kemal bize pençe taktılar
Asıp kesip seyrimize baktılar
Kimimizi diri diri yaktılar
Ezildik üzüldük fakat yılmadık
Hocam
Sen ademi hakir görme
Adem sulbü nurdur hocam
Bu dünyaya gelen herkes
Hak indinde birdir hocam
Kimde ne var kimse bilmez
Evvel ölen ahir ölmez
Aşikar etmeye gelmez
Bu konumuz sırdır hocam
Şu alemde neler saklı
Cahillerin ermez aklı
Sen mi haklı ben mi haklı
Elbet bilen vardır hocam
Ele muska yazanların
Büyü yapıp bozanların
Hak yolundan yozanların
Akıbeti nardır hocam
Hergün aptes almaz isem
Camilere gelmez isem
Beş vaktimi kılmaz isem
Bir sebebi vardır hocam
Senin buna aklın ermez
Gözün bakar lakin görmez
Sözüm kulağına girmez
Çünkü kafan dardır hocam
Derviş Kemal der inanma
Adem denmez her adama
Müslümanlık kolay amma
İnsan olmak zordur hocam
Bu Dem Bizi İnsan Etti
Sakın demi hor görmeyin
Bu dem bizi insan etti
Deme kötü not vermeyin
Bu dem bizi insan etti
Engür diye seçtiğimiz
Manen değer biçtiğimiz
Dost elinden içtiğimiz
Bu dem bizi insan etti
Biz demleri derman bildik
Özümüzü demle sildik
Gördüğünüz hale geldik
Bu dem bizi insan etti
Derviş Kemal temel cemdir
Cemde içmek bir erdemdir
Seveceksek sebep demdir
Bu dem bizi insan etti
Dost Gülleri
Engelleri bir hamlede
Yıkar gider dost gülleri
Arkasına nice dostu
Takar gider dost gülleri
Bakınmadan sağa sola
Durmaz yürür vermez mola
İnsanları dürüst yola
Sokar gider dost gülleri
Söker atar tasaları
Aydınlatır kafaları
Aşktan yoksun insanları
Sıkar gider dost gülleri
Açar zemheride kışta
İzi vardır her nakışta
Hamı hası bir bakışta
Çakar gider dost gülleri
Kulak ver Derviş Kemal'e
Düşmeyesin kötü hale
Her kafada bir meşale
Yakar gider dost gülleri
|
|
Olsaydın
Öyle sivri diken değil
Keşke gonca gül olsaydın
Küfre etmeyerek meyil
Keşke ehli dil olsaydın
Dostlara hor bakıyorsun
Gönülleri yıkıyorsun
Ateş gibi yakıyorsun
Keşke korsuz kül olsaydın
Eli hakir görüyorsun
Çıkmaz yola yürüyorsun
Acı yemiş veriyorsun
Keşke kuru dal olsaydın
Çıkma benlik seferine
Şer düşürme değerine
Bet öten bülbül yerine
Keşke suskun çil olsaydın
Sazlar varken köse değil
Yosmadaki süse değil
Baş düşmanın nefse değil
Keşke dosta kul olsaydın
Buhar olup göğe ağdın
Yağmur olup yere yağdın
Umman olup bizi boğdun
Keşke küçük göl olsaydın
Derviş Kemal taş yemişim
Gelen taşa baş eğmişim
Nidem size dost demişim
Keşke sen bir el olsaydın
Beni
Bana öyle hor bakmayın
Gidin halka sorun beni
Sakın haksızlık yapmayın
Adilane yorun beni
Aklım kısa kafam darsa
Sözüm gönül yaralarsa
Halka kötülüğüm varsa
Hemen çekip vurun beni
Dünya batmaz ben ölürken
Keza kabre gömülürken
Kefen dahi istemem ben
Hasırlara sarın beni
Derviş Kemal sözü kesem
Çünkü boştur ben ne desem
Şayet iyi insan isem
Ararsınız yarın beni
Gördüm Seni
Yüce Tanrım hiç saklanma
Vallah billah gördüm seni
Sen kendini gizli sanma
Vallah billah gördüm seni
Akıl kibritini çaktım
Mantık şamdanını yaktım
Can gözümü açıp baktım
Vallah billah gördüm seni
Kamu eşya ins ü cinde
Gerek mescit gerek cemde
Irksız farksız her ademde
Vallah billah gördüm seni
Ben sendeyim sen bendesin
Yüreğimin içindesin
Varsın zahir yalan desin
Vallah billah gördüm seni
Derviş Kemal der ki yarsın
Nere baksam orda varsın
Gören göze aşikarsın
Vallah billah gördüm seni
Bilesin
Doğurgan üretken insan yaşlanır
Kişiyi kocaltan döldür bilesin
Erdemli insanlar her dem taşlanır
Yiğidi kocaltan dildir bilesin
Ozanlar onurlu hali peylerler
Halkı uyarmayı sanat eylerler
Bir ömür boyunca çalıp söylerler
Ozanı kocaltan teldir bilesin
Bir an özgürlüğü hayal sansa da
Serbest kalıp daldan dala konsa da
Tatlı nağmeleri halka sunsa da
Bülbülü kocaltan güldür bilesin
Bir başka açıdan hakkı severdi
Her türlü çileye göğüs gererdi
Sevdiği uğruna canını verdi
Mecnun'u kocaltan çöldür bilesin
Derviş Kemal der ki Bektaşi kolu
Gerçeğe hu deyip içerler dolu
Yorulup bıkmadan sürerler yolu
Dervişi kocaltan yoldur bilesin
Bayram Olur
Dost dostunun cemalini
Gördüğü an bayram olur
Yüzünü dostun yüzüne
Sürdüğü an bayram olur
Tutup dostun ellerini
Duyup tatlı dillerini
Dost dostunun güllerini
Derdiği an bayram olur
İnan dostluk gereğine
Gir insanlık süreğine
Dost dostunun yüreğine
Girdiği an bayram olur
Yüzler gülmüyorsa eğer
Bayram olmaz imiş meğer
İnsanlar insana değer
Verdiği an bayram olur
Derviş Kemal halktan yana
Dostlarımız tanık buna
İnsanların derdi sona
Erdiği an bayram olur
|