Aşık Özeri - Ozanlarımız

	ana sayfa türkü sözleri türkü notaları türkü hikayeleri gönül verenler bağlama-nota ozanlarımız halk müziği konser-tv kitaplık yazılar sözlük arşiv linklerimiz görüşleriniz site içinde ara Güncellemelerden haberdar olmak için e-mail listemize üye olunuz. İsim: E-mail:

Aşık Özeri

Unutma sevdiğim beni hatırla Kuşların sesini duyduğun zaman Bildir ahvalini üç beş satırla Sevgini kağıda yaydığın zaman Özeri olmuşum içmeden ayyaş Kader terse dönse edilir mi baş Aksın gözlerinden iki damla yaş Başını yastığa koyduğun zaman
20 Nisan 1938'de Yusufeli'nin Zor (şimdiki adı Esenyaka) köyünde doğdu. Asıl adı Ahmet Özer'dir. İlkokulu köyünde okudu. İlkokula devam ederken, bir yandan da Kuran ve Arapça okuyup yazmayı öğrendi. Aşıklık geleneğinin yaygın olduğu bir çevrede, Huzuri, Zuhuri, Fahri, İzhari gibi birçok aşık çıkaran köyde yetişti. Ancak özellikle Aşık Huzuri'den etkilendi. Huzuri Baba öldüğü zaman Aşık Özeri henüz 13 yaşında olmasına karşın hem o zamana dek hem de sonraki yıllarda Huzuri'nin şiiri ve tavrından çok şey öğrendi. Şiir yazmaya 19 yaşında başladı. Askerden döndükten sonra o döneme dek yazdığı şiirleri basılması için verdiği matbaadan bir daha geri alamadı. Ancak bu şiirler hiçbir zaman basılmadı ve akılda kalanların dışındakiler yitip gitti. Yaşamı, küçük yaşlardan itibaren gurbette geçti. 1973 yılında Almanya'ya gitti. 3 yıl sonra döndü. 1981 yılında ise gittiği Libya'da 2 yıl kaldı. Yaşamında Efkari, İzhari, Pervani gibi birçok aşıkla tanışıp dostluk kurdu. Bazılarıyla karşılaşmalar da yapan Aşık Özeri, Aşık Huzuri'de simgeleşen geleneğin yaşayan son önemli temsilcilerinden biridir. Başta sevgi ve toplumsal taşlamalar olmak üzere, gezdiği gördüğü ve ilginç bulduğu her konuyu işleyen Aşık Özeri, halk şiirinin tüm türlerinde örnekler vermektedir. Aşık Özeri'nin şiirlerinin bir bölümü ve yaşamına ilişkin bir araştırma, Cemil Aytekin tarafından "Yusufelili Özeri", (1997) adıyla yayımlandı. Aşık Özeri, 13 Eylül 2011 tarihinde aramızdan ayrıldı... Bekir Karadeniz
Gör Beni Bir mektup yazmadın ey kanlı zalim Yaman dertte meraktayım gör beni Yaradan mevlaya ayandır halim Anayurttan ıraktayım gör beni Bağımda hazan var güller talanda Ecel gelip kapımızı çalanda Dostlar beni omuzuna alanda Bindim cansız buraktayım gör beni Efkarımdan hasta oldum yatarım Baykuş gibi viranede öterim Kumaş idim şimdi çuldan beterim Keten oldum taraktayım gör beni Ecel düşmüş Özeri'nin peşine Dereler yolverir gözüm yaşına Uzanınca musallanın taşına Artık en son duraktayım gör beni Çiçekler Dağların yıldığı çobanın dostu Müjdeliyor ilkbaharı çiçekler Kulağıma gelen ne güzel sesti Sizden bal toplarken arı çiçekler Toplamış güzeller göğsüne takmış Kudret-i ilahi ne güzel bakmış Kimisi açılmış boynunu bükmüş Hatırladım nazlı yari çiçekler Üstünüzden seher yelidir esen Görünce yokolur kederin tasan Çimen halı olmuş verince desen Al yeşil mor mavi sarı çiçekler Malım yok ki dost yoluna adiyem Özeri'yim yar sorarsa ne diyem Candan başka yoktur yare hediyem Götüreyim sizden bari çiçekler Gel Yeter Sevdiceğim sen bu elden gideli Menekşeler boyun büktü gel yeter Sen bizden ayrıldın üç yıl vadeli Aradan yedi yıl çıktı gel yeter Geri döndü senin ile gidenler Kör olsun gurbeti icat edenler Kurumaya durdu körpe fidanlar Dallar gazelini döktü gel yeter Eller güler Özeri'nin yası var Üç günlük dünyada kimin nesi var Alemin bağında bülbül sesi var Bizim bağa duman çöktü gel yeter Ağlattı Beni Kara bahtım kem kaderim Yandırdı ağlattı beni Şekvaya kime giderim Kandırdı ağlattı beni Durmuş bakar taş başından Yavru ceylanın peşinden Ateşimi gözyaşından Söndürdü ağlattı beni Özeri döndüm deliye Aşkım geldi pahalıya Gül diye kuru çalıya Kondurdu ağlattı beni		Şimdi Gurbetteyim elim varmaz sılaya Bize mesken oldu buralar şimdi Gönül mü dayanır böyle çileye Depreşti sızlıyor yaralar şimdi Koçyiğit gurbete gider koşarak Nice nice karlı dağlar aşarak Hasret yaşı yüreğimden coşarak Gözümün önünde dereler şimdi Özeri'ye düştü gurbet tapusu Saysam bitmez dertlerimin hepisi Gönlüme kapandı sıla kapısı Ecel kapımızı aralar şimdi Kalmadı Moralden neşeden bahsetme dostum Gülmeye münasip yüzüm kalmadı Unumu eledim eleği astım Artık bu dünyada gözüm kalmadı Bağım hazan oldu bülbülüm ötmez Savurduğum taşlar hedefi tutmaz Sessizce yanarım dumanım tütmez Bir avuç külüm var közüm kalmadı Düşman güler nazım geçmez dostuma Talih cellat olmuş vurur postuma Problemler hızla gelir üstüme Hesabı şaşırdım çözüm kalmadı Fidan gibi bir yamaca dikildim Dostlarımdan darbe yedim yıkıldım Özeri'yim sustum yana çekildim Gayrı söyleyecek sözüm kalmadı Sevgi Seven alır sevilmenin tadını Toplumlar arası mizandır sevgi Sevgi hamurundan almış adını Mevladan kullara ihsandır sevgi Sevgi seli aksa toprak taş erir Sevgi tohumundan sevgi yeşerir Sevmeyi bilenler işi başarır Zoru başarmada imkandır sevgi Sevgiden saygıdan doğar istikrar Özeri sevenler görür itibar Sevilmeye muhtaç bunca varlıklar İlimdir izzettir irfandır sevgi Sevdiğim Unutma sevdiğim beni hatırla Kuşların sesini duyduğun zaman Bildir ahvalini üç beş satırla Sevgini kağıda yaydığın zaman Ben çekerim ayrılığın çilesin Kambur felek bize yaptı hilesin Yaşayamam beni öldü bilesin Verdiğin ikrardan caydığın zaman Özeri olmuşum içmeden ayyaş Kader terse dönse edilir mi baş Aksın gözlerinden iki damla yaş Başını yastığa koyduğun zaman

anasayfa l notalar l sözler l bağlama l hikayeler l gönül verenler
halk müziği l ozanlar l yazılar l kitaplık l konser-tv l linklerimiz l görüşleriniz

Herhangi bir konuda yazışmak için: turkuler@turkuler.com