|
|
| |
TALİBİ COŞKUN (Aşık Talibi)
Nasip Olsa Gine Gitsem Yaylaya
Doya Doya Baksam Suna Boyluya
Senin İçin Yalvarayım Mevlaya
Belki Seni Bana Yazar Yaradan
Ela Göz Üstüne Eğmedir Kaşı
Başına Bağlamış Telli Bir Poşu
Talibi Coşkun Der Bulunmaz Eşi
Belki Seni Bana Yazar Yaradan
|
|
Asıl adı Hacı Bektaş dır. Kendi beyanına göre
1898 yılında doğdu. Nüfustaki doğum tarihi 1904'dür. Sivas'ın
Şarkışla ilçesine bağlı Tonus (Altunyayla) köyündendir.
Babası çiftçiydi. Ömrü boyunca kaderi ile pençeleşmiş bir aşk
divanesidir. Gençlik yıllarında delice sevip vurulduğu Keklik
Emine dayısının kızıydı. Talibi'ye şiir yazmak ilhamını
Keklik Emine vermişti. Aşıklık alanında kimseden ders almadan
kendini yetiştirdi. Şiirlerini topladığı kitapçıklarını
satarak geçimini sağlamaya çalıştı.
Talibi sevgilisinden cefa gördü. Şiir yazar, kazaya
belaya baş eğer, koşma düzerdi. Bütün yaşamı gurbette geçti.
En çok Ankara'da bulundu. Kitaplarını Ankara, İstanbul, İzmir,
Eskişehir, Sivas ve Kayseri de yayınladı. Ankara Destanı (1938).
Zelzele Seylap Destanı (1944), Felek yarası (1945), Samsun Destanı
(1953), Kore Harbi Şehitlerinin Destanı, Kıbrıs Destanı (1961).
Inkılap seferi (1913) Kıbrıs Destanı, (1974).
Talibi Coşkun, her olayı iyi, kötü şiirleştiren
bir aşıktı. Keklik Emine'nin aşkıyla içli, hüzünlü şiirler
yazdı. Sevgilisine kavuşmadan geride özlem tüten, yüzlerce şiir
bırakarak 1976 yılında Ankara'da öldü. Sırrı Yalçın ''Halk
şairi Talibi Çoşkun'un Hayatı ve Şiirleri'' (1936) adlı
kitapta bir kısım şiirlerine yer verdi.
Dili sadedir, şiirlerini temiz duygularla, samimi bir
uslubla yazmıştır. Şiirlerinde yalnızca kişisel duygularını,
yaşantılarını, acılarını yansıtmakla kalmaz, toplumsal gerçekleri,
siyasal olayları ve doğal yıkımları da anlatır. Lirik aşk ve
gurbet şiirlerinin yanı sıra yergi ve gülmece yanı ağır basan
şiirlerde yazmıştır. Soyut ve dinsel konulara hiç girmedi.
Eserlerinden bazıları:
|
1
KOŞMA
Şu güzelin adı Esme
Darılıp ta bana küsme
Kendini köşeye kısma
Kapıya çık sen el gibi
Seni gaybetine sordum
Yolunun üstüne durdum
Bir çala yüzünü gördüm
Haman savuştun yel gibi
Kendisi esmer benizli
Seherdeki yıldız gözlü
Karakaş kırmızı yüzlü
Açılmış gonca gül gibi
Aşıklar cefayı çeker
güzeller belini büker
Dili tatlı sözü şeker
O yanakları bal gibi
Dağlarda yatan evliya
Yalvardım gani mevlaya
Boyu da benzer selviye
Üğrünür şıvka dal gibi
Sana geldim Baharözü
Yaktı beni ela gözü
Yusuf ağanın tek kızı
Akar bulanır sel gibi
Talibi derdi tazele
Güller bağışlar gazele
Benim gördüğüm güzele
Hizmet eylesem kul gibi
2
Bu sene Mevlam çok verdi kışı,
Dümdüz oldu dere, tepe, taş başı.
Kamyonun içinde on altı kişi,
Hacılar yoluna düştü otobüs.
İşte kaldık Hacılar'ın yolunda,
Bir hüner yok şoförlerin elinde.
Bin dokuz yüz kırk dokuz yılında,
Adın bir tarihe geçti otobüs.
Gitmiyor boşuna kamyon yüz tuttu,
Çalışmıyor her aletler buz tuttu.
Arkadaşlar indi hepte söz tuttu,
Ayazı yedikçe şişti otobüs,
Kimi kazma aldı, kimi küreği,
Kimisinin güp güp atar yüreği.
Şoför Mehmet efendinin durağı,
Ufak belli benzer astı otobüs.
On dört kürekçiyi soğuk yıldırdı
Onlar ayıkladı tipi doldurdu.
Bu yıl kıştan pek çokları çıldırdı,
Senin yiğitliğin geçti otobüs.
Geriki otobüs ileri geçti,
Bizim makineye bir çığır açtı.
Otobüs canlandı hem köy yanaştı.
Gayri yiğitleşti uçtu otobüs.
Motor çalışmıyor teker dönmüyor,
Şoför yalvarıyor kimse inmiyor.
İleri gitmiyor, geri dönmüyor,
Kışa güç yetmiyor şaştı otobüs.
Talibi gurbete düşmüş neylesin,
Bin derdi var hangisini söylesin.
Allah bunaltmasın yardım eylesin,
Hamdolsun tehlike geçti otobüs. |
|
3
Nasip Olsa Gine Gitsem Yaylaya
Doya Doya Baksam Suna Boyluya
Senin İçin Yalvarayım Mevlaya
Belki Seni Bana Yazar Yaradan
Seni Gördüm Evvel Bahar Yaz İken
O Güzellik Sende İlvan Naz İken
Güller Taze İken Teller Saz İken
Belki Seni Bana Yazar Yaradan
Yüce Dağ Başında Pınar Gözüsün
Sürüden Seçilmiş Körpe Kuzusun
Güzeller Güzeli Yayla Kızısın
Belki Seni Bana Yazar Yaradan
Ela Göz Üstüne Eğmedir Kaşı
Başına Bağlamış Telli Bir Poşu
Talibi Coşkun Der Bulunmaz Eşi
Belki Seni Bana Yazar Yaradan
4
Hacılardan çıktım ikindi vakti,
Acep bizim kısmet nereye kalktı.
Hisarcık bağları burnuma koktu,
Görünmüyor yeşilleri alları.
Hisarcığı gördüm bir dere boyu,
Bağları şerefli, şirindir köyü.
Abu hayat gibi akıyor suyu,
Bahçelerde açılıyor gülleri.
Nereden gelmedir bu köyün aslı,
Gençleri medeni, akıllı uslu.
Manzarası güzel, her taraf süslü,
Çayır çimen dereleri yolları.
Hisarcık'ta Hacılar'ın denginde,
Kıranardı yüksek, Talas enginde.
Durma çalış, şimdi rağbet zenginde,
Sorulmuyor fukaranın halleri.
Nasip kalktı geldim Kıranardı'na,
Seyran ettim yaylasına yurduna.
Oturmuşlar bir tepenin sırtına,
Çoktur dere tepe cılga yolları.
Kıranırdı Hisarcığın yanında,
Bereket var nimetinde namında.
Geze geze bura geldim sonunda,
Gürlüyor şöhretleri şanları.
Eğer yolcu isen buradan kalkın,
Endüllük köyüne bir isim takın.
Uzak değil bir birine pek yakın,
Hep karışık davaları, malları.
Reşadiye soğan sarmısak diker,
Ağcakaya rençber, çok tohum eker.
Bunların arası on dakka çeker,
Gayet dardır arazisi çölleri.
Bazı köyler var ki ocak yakmıyor,
Zenginleri fukaraya bakmıyor.
Evvel bahar geçti karlar kalkmıyor,
Bu yıl perişan milletin halleri.
Mevlam kullarını böyle mi sever,
Ne sırtımız kızar, ne de gün çavar.
Bu yıl kıştan kırıldı çok mal, davar,
Allah büyük, kayırmaz mı kulları.
Talibi geziyor nereden nereye,
Derdimi yazıyor ağdan karaya
Yolum uğramadı Zincirdere'ye,
Ondan öte görmek olmaz kelleri.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
